Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

sulca fīcus

  • 1 sulca ficus

    sulca fīcus, s. 1. sulcus, a, um.

    lateinisch-deutsches > sulca ficus

  • 2 sulca ficus

    sulca fīcus, s. 1. sulcus, a, um.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sulca ficus

  • 3 sulcus [1]

    1. sulcus, a, um, in der Verbindung fīcus sulca, eine unbekannte Feigenart, Colum. 5, 10, 11.

    lateinisch-deutsches > sulcus [1]

  • 4 sulcus

    1. sulcus, a, um, in der Verbindung fīcus sulca, eine unbekannte Feigenart, Colum. 5, 10, 11.
    ————————
    2. sulcus, ī, m. (ὁλκός), die Furche, I) eig. u. meton.: a) eig.: sulcum imprimere, Cic., od. ducere, Colum., od. facere, Colum.: aratris sulcos ducere, Ambros.: infindere sulcos telluri, Verg.: aratro sulcum patefacere, Ov.: proscindere iugerum sulco, Plin. u.a. – im Bilde von der weiblichen Scham, Lucr. 4, 1264 (1272). Verg. georg. 3, 136. – b) meton., das Pflügen, altero sulco, Colum.: nono sulco, Plin. ep. – II) übtr.: a) ein der Furche ähnlicher Einschnitt, eine Furche (poet.), v. der Runzel, Mart.: v. dem Einschnitt, den das Wagenrad auf der Erde, das Schiff im Wasser macht usw., infindunt sulcos (beim Schiffen), Verg.: calami sulcos, Schrift, Prud.: longo limite sulcus dat lucem, von einer feurigen Lufterscheinung, Verg. – b) der kleine Graben, die längliche Vertiefung, die Grube, aquarius, Wassergraben, Colum.: Bäume (Weinstöcke usw.) hineinzusetzen, Verg. – c) die Krümmung einer Schlange, Apul. met. 11, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sulcus

  • 5 sulcus

    1.
    sulcus, a, um, adj., only ficus sulca, an unknown species of fig-tree, Col. 5, 10, 11.
    2.
    sulcus, i, m. [Gr. holkos, from helkô], a furrow made by the plough (cf.: lira, porca): sulci appellantur, quā aratrum ducitur, vel sationis faciendae causā vel urbis condendae, vel fossura rectis lateribus, ubi arbores serantur: quod vocabulum quidam ex Graeco fictum, quia illi dicant holkon, Fest. p. 302 Müll.: quā aratrum vomere lacunam striam facit, sulcus vocatur: quod est inter duos sulcos elata terra, dicitur [p. 1797] porca, Varr. R. R. 1, 29, 3:

    sulco vario ne ares,

    Cato, R. R. 61, 1:

    cum sulcus altius esset impressus,

    Cic. Div. 2, 23, 50:

    ducere... infodere sulcum,

    Col. 2, 2, 27; Juv. 7, 48:

    duci sarculo sulcum,

    Plin. 18, 33, 76, § 327:

    proscindere jugerum sulco,

    id. 18, 19, 49, § 178:

    sulco tenui arare,

    id. 18, 18, 47, § 170:

    sulcum patefacere aratro,

    Ov. M. 3, 104:

    sulcis committere semina,

    Verg. G. 1, 223:

    mandare hordea sulcis,

    id. E. 5, 36:

    telluri infindere sulcos,

    id. ib. 4, 33:

    semina longis Cerealia sulcis Obruere,

    Ov. M. 1, 123:

    herba Cerealibus obruta sulcis,

    id. Tr. 3, 12, 11.—
    II.
    Transf. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    A ploughing:

    hordeum altero sulco seminari debet,

    Col. 2, 9, 15:

    quarto,

    id. 2, 12, 8:

    quinto,

    Plin. 18, 20, 49, § 181:

    nono,

    Plin. Ep. 5, 6, 10.—
    B.
    Of things resembling a furrow.
    1.
    A long, narrow trench, a ditch, Cato, R. R. 33, 4; 43, 1; Col. 2, 8, 3; Plin. 19, 4, 20, § 60; Verg. G. 2, 24; 2, 289; id. A. 1, 425 et saep.—
    2.
    A rut, track, in gen.:

    cursu rotarum saucia clarescunt nubila sulco, Claud. Cons. Prob. et Olymp. 102.—Esp., of the furrow cut by a vessel: infindunt sulcos,

    Verg. A. 5, 142:

    delere sulcos,

    Stat. Th. 6, 415:

    canebant aequora sulco,

    Val. Fl. 3, 32.—Of a wrinkle of the skin, Mart. 3, 72, 4:

    genarum,

    Claud. in Eutr. 1, 110.—Of the trail of a meteor, Verg. A. 2, 697; Luc. 5, 562.—Of wounds:

    in pectore,

    Claud. Rapt. Prov. 3, 425.—Of the private parts of a woman, Lucr. 4, 1272; Verg. G. 3, 136; App. Anech. 16.

    Lewis & Short latin dictionary > sulcus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»